Alkoholizm to poważna choroba, która niesie ze sobą skutki zdrowotne i społeczne. Jeszcze do niedawna uważano, że jest ona nieuleczalna, a osoby uzależnione od alkoholu pozostają nimi do końca życia, nie są w stanie kontrolować picia, a w związku z tym jedyną metodą terapeutyczną jest dla nich całkowita abstynencja. Od niedawna jednak w terapii alkoholizmu zastosowanie znajduje tzw. picie kontrolowane.
Z tekstu dowiesz się:
- co to jest picie kontrolowane,
- czy alkoholik może pić w sposób kontrolowany i jakie są wyniki prowadzonych w tym kierunku badań,
- na czym polega nauka picia kontrolowanego.
Nie ma żadnych wątpliwości, że alkoholizm to bardzo poważna choroba, która niszczy nie tylko zdrowie osoby chorej. Skutki uzależnienia od alkoholu mogą też obejmować rozpad więzi rodzinnych, problemy z utrzymywaniem więzi towarzyskich, utratę pracy, pogorszenie sytuacji materialnej, a czasem nawet kłopoty z prawem. Choć trudno konkretnie oszacować liczbę alkoholików w naszym kraju, to wiadomo, że jest to problem dotyczący zarówno kobiet, jak i mężczyzn – w każdym wieku.
Kontrolowanie picia – co to jest?
We współczesnych teoriach diagnostycznych i terapeutycznych przeważa pogląd, że alkoholizm jest chorobą nieuleczalną. Zgodnie z nimi osoba uzależniona od alkoholu pozostaje nią do końca życia, nie jest w stanie kontrolować picia, a jakiekolwiek spożycie alkoholu powoduje powrót destrukcyjnych zachowań. W związku z tym zalecaną metodą terapeutyczną jest całkowita abstynencja.
Istnieje jednak coraz szersza grupa terapeutów i psychologów, którzy uważają, że w centrum leczenia alkoholizmu powinny się znajdować nie tylko osoby uzależnione w stopniu najbardziej destrukcyjnym – alkoholizm uważa się tu za zjawisko bardzo zróżnicowane, z którego istnieje wiele dróg wyjścia. W terapii takich form alkoholizmu podejmuje się próby kontrolowania picia.
Picie kontrolowane – skąd wzięło się to pojęcie?
Picie kontrolowane jako termin pojawił się po raz pierwszy w 1970 r. Wprowadzili go Mark i Linda Sobell – studenci Uniwersytetu Kalifornijskiego, którzy uznali alkoholizm nie za chorobę, ale za jedno z zaburzeń zachowania. Przeprowadzili oni w jednym z kalifornijskich szpitali badanie ukierunkowane na osiąganie przez osoby uzależnione od alkoholu określonego celu, którym była całkowita abstynencja lub kontrolowanie picia. Według ich badania osoby pijące w sposób umiarkowany były w stanie funkcjonować dobrze przez 160 ze 183 dni obserwacji, zaś osoby zachowujące pełną abstynencję – tylko przez 80 dni. Kłóciło się to z wcześniejszymi teoriami mówiącymi, że alkoholizm jest nieuleczalny, wzbudziło oburzenie badaczy i naukowców, a Sobellów posądzono nawet o oszustwo. Z biegiem czasu podobne badania przeprowadzano m.in. w USA, Szkocji, Holandii i Szwajcarii i wszędzie wykazywały one, że część alkoholików może nauczyć się picia kontrolowanego, choć nadal budzi to kontrowersje i jest całkowicie odrzucane przez część terapeutów.
Czy alkoholik może wrócić do kontrolowanego picia – jak przebiega nauka?
Nauka picia kontrolowanego odbywa się podczas cyklicznych wizyt u psychologa lub psychoterapeuty, w trakcie których pacjent:
- uczy się, jak unikać otoczenia, w którym nagradzane jest nadmierne spożywanie alkoholu,
- uczy się radzić sobie z trudnymi emocjami, dzięki czemu rzadziej sięga po alkohol w celu rozluźnienia,
- zyskuje wiedzę o tym, jak negatywnie na organizm człowieka wpływa alkohol,
- ustala z terapeutą znaczenie pojęcia „drink”, co pozwala uniknąć nieporozumień w trakcie terapii,
- weryfikuje z terapeutą ilość spożywanego alkoholu, okoliczności picia oraz ustala nowe limity picia,
- uczy się prowadzić karty dzienne, w których zapisuje datę i godzinę picia, rodzaj spożytego alkoholu oraz okoliczności picia,
- ćwiczy swoje reakcje w sytuacjach, w których może być namawiany do spożycia większej ilości alkoholu.
Głównym oczekiwanym rezultatem takiej terapii jest kontrolowanie przez pacjenta konsumpcji alkoholu, a co za tym idzie – zmniejszenie ryzyka popadnięcia w destrukcyjną chorobę alkoholową.
